epifanija

dok pogledom gladim koru podneblja

u oku zrno koje slepa kokoš vija po retini

ne umem opisati blistavi krug na nebu

načičkanom reflektorima novog rijalitija

u čijem središtu sedi pantokrator i žvaće

piletinu iz porodičnog drajv-in restorana

sedi na rediteljskoj stolici i maše mi klapnom

meni slučajnom prolazniku sa zrnom u oku

kad najednom prostor postaje inscenacija

sa prizorom nečijeg repetitivnog ubistva 

seci! čuh božansku zapovest iza oblaka:

ponovićemo ti smrt, lazare, vaskrsni opet!

lazar je momak u usponu, krimos sa krstom

odrastao u opasnom kraju, pobožni psihopata

ovog puta nećemo iste kurve u krupnom kadru

napujdajte one klošare ispod reklamnog panoa

(naređuje bog iz mašine, scenarista i producent

đavo je mladi, talentovani scenograf iz firence)

međutim, greškom ulazim u kadar nesvestan

popadije sa prigušivačem čiji me hitac pravo

u oko pogađa

poslednje čega se zaista sećam

karabatak

u istetoviranim božjim rukama

njegovog starozavetnog baritona:

dobrodošao u moj rijaliti, sinko

glumićeš pedera pored bankomata

a sad tutanj!