hodočasnik

Riblje ulje što klizi niz

krljušti grada,

glave saksija proviruju ispod

masnih roletni kao pod

giljotinom,

srubljene senke na pločniku, 

beživotni pogledi ptica

u neverici koprcanja,

cigla što urasta u ciglu,

plač detetov kao cvet

u ruševinama sumraka,

kap po kap

betonskih lojanica

klizi naviše

tamo gde je oltar,

na krovove zgrada,

i kao da čuješ

sveštenikov glas na radiju,

javlja ti da je vino prevrelo,

voda zagađena

a duša 

   korumpirana